Parallels – tytuł albumu wiele mówiący o inspiracjach i samej idei, jaka przyświecała duńskiemu gitarzyście, który nagrał go ze swoją formacją Vejslev Exploration Band, to jedynie pierwszy stopień wtajemniczenia. Tym pełnym paralel dziełem Kristoffer Vejslev, duński kompozytor i gitarzysta, postanowił bowiem w najpiękniejszy możliwy sposób złożyć hołd ojcu Jakobowi Vejslevowi, uznanemu w Danii gitarzyście, który zaraził go pasją do jazzu oraz w ogóle muzyki, co w efekcie ukształtowała go jako instrumentalistę.
Obok lidera (kompozycje i gitara) w skład jego formacji wchodzą równoprawny niemal gitarzyście interlokutor, z którym prowadzi on porywające dialogi – saksofonista Andreas Toftemark, oraz w sekcji rytmicznej Mathias Højgaard Jensen (bas) oraz Andreas Fryland (perkusja). Hołd, jaki gitarzysta składa swojemu ojcu, jest zauważalny w każdym elemencie albumu, poczynając od okładki, na której zamieszczona została ilustracja autorstwa Jakoba Vejsleva, a kończąc na schemacie, według którego została ułożona lista utworów. Album zawiera osiem kompozycji autorstwa – w równej części – syna (utwory nieparzyste) i ojca (parzyste).
Poza niezliczonymi nawiązaniami do największego autorytetu i mistrza, jakim dla gitarzysty jest jego ojciec, na albumie z łatwością doszukamy się wpływów muzyki skandynawskiej, odnajdziemy też klimaty nowojorskie czy holenderskie inspiracje wyniesione przez instrumentalistę ze studiów w prestiżowym Conservatorium van Amsterdam. Muzyce Vejsleva, który studiował m.in pod okiem Petera Bernsteina i Jakoba Bro, nie sposób odmówić solidnego brzmienia i intrygujących konstrukcji. Dzięki wsparciu fachowców ze swojego zespołu, z których każdy z zapałem wnosi dużą energię i indywidualny styl gry, lider może sprawnie przemieszczać się od stylistyki bebopu czy hard bopu do estetyki skandynawskiego jazzu.
Mimo że album zaliczyć można do głównego nurtu jazzu, to jednak pozwala dostrzec także zamiłowanie Vejsleva do eksperymentowania, poszukiwania innowacji wzbogacających muzykę o dodatkowe barwy, nadające muzyce improwizowanej jeszcze bardziej fascynujące oblicze. W przypadku utworów Jakoba Vejsleva dodatkowo zachwycać się można bajecznymi partiami saksofonu Toftemarka. Parallels – zdecydowanie jest to rzecz, której warto poświęcić dłuższą chwilę.
Marta Ratajczak
