Album SulaMadiana wpadł mi do koszyka dość przypadkowo, zupełnie nie wiedziałem, czego się po nim spodziewać. Do obu artystów mam stosunek dość osobisty związany z koncertowymi wspomnieniami. Zanim ich najnowszy album trafił do mojego odtwarzacza, wydawało mi się, że ten duet to coś niemożliwego, kooperacja skazana na niepowodzenie. Intuicja mnie jednak zawiodła.

Mino Cinelu to dla mnie mistrz brzmień naturalnych, zamiany prostych dźwięków perkusyjnych w niezwykłą, zawsze kolorową, egzotyczną, prostą, a zarazem nieoczywistą muzykę. Mam tak od czasu pamiętnego koncertu na Jazz Jamboree w Warszawie w 1991 roku, od którego minęło już 30 lat. Wtedy Cinelu przyjechał z Dave Hollandem i Kevinem Eubanksem. Wszyscy, którzy ten koncert widzieli uważają go za fenomenalny, a mnie nigdy nie udało się ustalić, czy to był tylko jeden wyjątkowy wieczór, czy inne koncerty europejskiej trasy zespołu były równie wybitne. Część tej magii udało się zapisać na płycie World Trio, choć nie dorównuje ona wspomnieniom z warszawskiego koncertu.

Mino Cinelu nie jest urodzonym liderem. Jego solowa dyskografia to zaledwie kilka albumów, w tym takie, w których jest współliderem – jak na przykład wspomniane World Trio, czy Swamp Sally z Kenny Barronem. Ilość gościnnych występów i albumów, do których dołożył swoje dźwięki jest ogromna i obejmuje zarówno światowe produkcje Milesa Davisa, Stinga i Pata Metheny, jak i nasze krajowe – między innymi Marka Napiórkowskiego i Annę Marię Jopek. Krótko mówiąc – Mino nie rozpieszcza swoich fanów jakąś szczególnie wielką ilością nagrań, więc każdemu nowemu albumowi z jego nazwiskiem na okładce warto się przyjrzeć.

Nils Petter Molvaer to muzyk, który do dziś był w mojej wyobraźni i pamięci muzycznej zupełnym przeciwieństwem Cinelu. Trębacz, którego pamiętam z klubowych występów w Szwecji albo w Norwegii, jeszcze z połowy lat dziewięćdziesiątych wydawał się mieć wtedy całkiem dobre papiery na miejsce nowego Mesjasza jazzowej trąbki. Jako jeden z pierwszych zaczął w sensowny sposób wykorzystywać różne elektroniczne przystawki służące unowocześnieniu brzmienia instrumentów. Przynosił na scenę laptop w czasach, kiedy odpowiednio rozbudowany model kosztował tyle co niezły samochód. Nie uciekał od elektroniki i zgrabnie ją z brzmieniem trąbki integrował. Długo terminował u innych, często starszych kolegów. Pierwszy album solowy – Khmer nagrał dla ECM w wieku 37 lat. To był doskonały debiut dojrzałego już wtedy artysty. Zupełnie przez przypadek w zeszłym tygodniu Molvaer pojawił się w cyklu Płyta Tygodnia w składzie zespołu Marilyn Mazur (album Live Reflections), z która gra od wielu lat.

Krótko – Mino Cinelu – subtelny, poszukujący nowych faktur i raczej przestrzeni wśród analogowych instrumentów i Molvaer – łączący muzykę klubową i elektronikę z trąbką… Pozornie kombinacja dość nieoczekiwana i niebezpieczna, jednak jak już się pewnie domyślacie, sensowna i całkiem udana. Czy udało się połączyć tak odległe światy – zimną Norwegię (Sula to wyspa na Morzu Norweskim, miejsce urodzenia Molvaera, którą dziś ze światem łączy most), z gorącą Martyniką – miejscem skąd pochodzi rodzina Mino Cinelu (Madiana to zniekształcona pierwotna nazwa wyspy w jednym z lokalnych języków. Na Martynice są hotele z taką nazwą, plaże, kawiarnie i wiele innych turystycznych miejsc nosi taką nazwę. Według mnie udało się wyśmienicie. Duet Cinelu / Molvaer zaprasza Was w egzotyczną podróż do krainy dźwięków, których nie znacie. Mnie się podoba.

RadioJAZZ.FM poleca! Rafał Garszczyński - Rafal[malpa]radiojazz.fm

1. Le Monde Qui Change
2. New York Stroll
3. SulaMadiana (For Manu Dibango)
4. Xingu (For Raoni, The Kapayo, The Yawalatipi And All Other Tribes From The Amazon)
5. Take The A# Train
6. Theories Of Dreaming
7. Indianala
8. Kanno Mwen
9. Tambou Madiana (For Jimmy Cobb)
10. Process Of Breathing
11. Rose Of Jericho
12. Song For Julie (For Tony Allen)
13. SulaMadiana Part 2

Mino Cinelu & Nils Petter Molvaer SulaMadiana

Format: CD / Wytwórnia: BMG / Data pierwszego wydania: 2020 / Numer: 4050538628913

• Mino Cinelu – dr, g, loops, voc (3, 8, 13),
• Nils Petter Molvaer – tp, loops, effects, voc (3, 8, 13).