Album „The Gathering” powstał w 1998 roku, nie jest więc ani muzyczną skamieniałością sprzed lat, ani żadną promowaną aktualnie nowością. Jest za to zwyczajnie dobrą ponadczasową produkcją, która równie dobrze mogła zostać nagrana kilkanaście lat wcześniej, jak i współcześnie. Autorka albumu, amerykańska pianistka Geri Allen właściwie przez całe życie pozostawała nieco na uboczu muzycznego światka. Trudno było nazwać ją bywalczynią jazzowych festiwali. Właściwie była raczej nauczycielem muzyki, który od czasu do czasu nagrywa coś własnego, lub daje się zaprosić znajomym do współpracy. Wśród tych znajomych pojawiały się wielkie sławy, tak więc jeśli spojrzeć na muzyczną biografię Geri Allen, to można z niej ułożyć całkiem niezłą jazzową encyklopedię.

Geri Allen współpracowała z Charlesem Lloydem, Ornette Colemanem, Tony Williamsem, Charlie Hadenem i Gary Thomasem. Była również związana z kultowym zespołem ruch M-Base – Five Elements Steve’a Colemana. Lista jest oczywiście dłuższa. Najczęściej przypominane nagranie z jej udziałem, to chyba jeden z albumów z cyklu „Montreal Tapes” Charlie Hadena. Artystka ma jednak na koncie całkiem pokaźny katalog własnych płyt, wydawanych w małej amerykańskiej niezależnej wytwórni Motema. Była jednak przez lata artystką nagrywającą dla Blue Note, a „The Gathering” – prawdopodobnie jej nagrana z największych produkcyjnym rozmachem produkcja jest jej jedynym albumem wydanym przez Verve.

Album powstał w 1998 roku i do jego nagrania artystka zaangażowała muzyków, którzy wtedy byli na samym szczycie, między innymi swojego wtedy męża – wybitnego trębacza Wallace Roneya, puzonistę Robina Eubanksa, grającego na gitarze Vernona Reida, basistę Bustera Williamsa oraz perkusistę Lenny White’a i obecnego w owych czasach na niemal wszystkich płytach jazzowych Mino Cinelu wraz z jego nieprzebranym arsenałem przeróżnych efektów perkusyjnych.

W efekcie zebrania świetnych muzyków powstała dojrzała, choć poszukująca płyta pianistki, kompozytorki i liderki, pozwalającej zgodnie z jazzową tradycją, wykazać się wszystkim członkom zespołu, w tym nawet tym nieco mniej znanym. „The Gathering” z perspektywy 20 lat od premiery wydaje się być doskonałym materiałem pokazującym, jak nagrać ponadczasową jazzową płytę, przeznaczoną również dla tych, którzy nie sięgają po jazzowe nagrania codziennie. Geri Allen wykonała dobrą robotę jako lider zespołu, wyśmienicie wywiązała się z roli pianistki, może nieco słabiej sprawdziła się jako autorka całości materiału, poszukując wciąż własnej recepty na styl.

Być może tylko kilka jazzowych standardów, nieco ciekawszych melodii niż kompozycje liderki dzieli „The Gathering” od miana płyty wybitnej. To album, do którego wracam całkiem często. Jest doskonałym przykładem, jak można być jednocześnie kompozytorką, liderką zespołu i pianistką. Płyta jest też dobrą syntezą muzycznej myśli artystki, której należy się należyte miejsce w naszym radiowym Kanonie Jazzu. To rodzaj wyróżnienia za całokształt, bowiem nie potrafię wybrać tej jednej, najważniejszej płyty Geri Allen, która wyróżniałaby się jakoś szczególnie na tle jej innych nagrań.

RadioJAZZ.FM poleca! Rafał Garszczyński Rafal[malpa]radiojazz.fm

1. The Gathering
2. Dark Prince
3. Sleepin' Pretty
4. Light Matter
5. Baby's Breath (For Little Barbara)
6. Ray
7. Soul Heir
8. Joy And Wonder
9. Gabriel's Royal Blue Reals
10. Daybreak And Dreams
11. Angels

Geri Allen The Gathering Format: CD Wytwórnia: Verve / Polygram Numer: 731455761429

Geri Allen – p, Wallace Roney – tp (1, 5, 9, 11), flug (9), Robin Eubanks – tromb (1, 5, 9, 11), Vernon Reid – g (2, 6, 8), Buster Williams – b (1 – 4, 7, 10, 11), Lenny White – dr (1 – 4, 7 – 10), Mino Cinelu – perc (1, 5, 6), Dwight Andrew – bcl (3), fl (5, 9, 11), Ralphe Armstrong – b (8, 9), Little Wally – tp (11), Little Laila – voc (11).