Urodził się jeden z największych - obok Theloniousa Monka, Charliego Parkera i Dizzy'ego Gillespie’go - muzyk ery bebopu pianista i kompozytor Bud Powell, nazywany “Birdem fortepianu jazzowego”.
1924 - urodził się pianista i kompozytor Bud Powell. Bud Powell wraz z Theloniousem Monkiem, Charliem Parkerem i Dizzy Gillespie’em był kluczowym muzykiem ery bebopu. Jego wirtuozeria sprawiła, że był nazywany “Birdem fortepianu jazzowego”. Od wczesnego dzieciństwa uczył się gry na fortepianie. W wieku 8 lat zainteresował się jazzem, grając swoje własne transkrypcje utworów Arta Tatuma i Fatsa Wallera. Grał w zespole starszego brata Williama. Wczesnym nauczycielem, mentorem i przyjacielem Powella był Thelonious Monk, który zadedykował Earlowi jedną ze swoich kompozycji zatytułowaną “In Walked Bud”. W 1940 r. Powell występował w zespole wokalistki Valaidy Snow. W ciągu następnych kilku lat był stałym gościem w Minton’s Playhouse i uczestniczył w pierwszych eksperymentach bebopowych. Początkowo pozostawał pod wpływem osobowości i stylistyki Theloniousa Monka, wkrótce jednak wypracował własny, charakterystyczny styl. Pomimo skłonności Powella do modern jazzu, zaangażował go do swego swingowego bandu Cootie Williams. W Filadelfii Powell został aresztowany i ciężko pobity przez policję. Zdarzenie to uważa się na ogół za praprzyczynę jego problemów psychicznych, prześladujących go potem do końca życia. Nie zerwał jednak swych kontaktów z 52 Ulicą, gdzie wkrótce zyskał pozycję jednego z najlepszych pianistów bebopowych. W 1945 r. problemy psychiczne Powella nasiliły się do tego stopnia, że zapoczątkowały cały ciąg pobytów w klinikach psychiatrycznych. Przez całe lata 50. pracował regularnie, występując z czołowymi muzykami bebopu, w tym z Charliem Parkerem, Dizzym Gillespiem i Maxem Roachem. W całym tym okresie pogłębiały się jego problemy psychiczne, wzmacniane tak tragicznymi wydarzeniami, jak śmierć brata Richiego (1956 r.) i postępowało uzależnienie od narkotyków oraz alkoholu. W 1959 r. wyjechał wraz ze swoją przyjaciółką z dzieciństwa, Altevią “Buttercup” Edwards z Nowego Jorku do Paryża, gdzie stworzył bebopowe trio z Kennym Clarkiem i Pierre’em Michelotem. Przez trzy lata (1959-62) pianista (i jego zespół) cieszył się popularnością, mimo nasilania się kłopotów psychicznych i nałogów. W 1963 Powell zachorował na gruźlicę i w następnym roku wrócił z Paryża do Nowego Jorku. Powell był jedną z głównych postaci rewolucji bebopu. Za najlepsze osiągnięcia Powella uznawane są nagrania dokonane przed 1954 r. dla Blue Note Records i Normana Granza (wytwórnie: Clef Records, Norgran Records i później Verve) oraz Mercury. Pierwsza sesja nagraniowa dla Blue Note odbyła się w sierpniu 1949 r. i wzięli w niej udział Fats Navarro, Sonny Rollins, Powell, Tommy Potter i Roy Haynes. Kolejna sesja dla Blue Note w 1951 r. została zrealizowana z udziałem Russella i Roacha. Sesje dla Granza (było ich kilkanaście) nagrane zostały solo lub w triach, z różnymi basistami i perkusistami, takimi jak Russell, Roach, Buddy Rich, Ray Brown, Percy Heath, George Duvivier, Art Taylor, Lloyd Trotman, Osie Johnson, Art Blakey i Kenny Clarke. Jego postać była inspiracją dla scenariusza filmu Round Midnight w reżyserii Bertranda Taverniera i muzyką Herbiego Hancocka. Zmarł w nocy z 31 lipca na 1 sierpnia 1966 r.
1927 - urodził się trębacz Red Rodney. Lider orkiestry tanecznej Jerry’ego Walda zatrudnił Rodney'a jako zdolnego nastolatka. Rodney grał z Jimmym Dorsey’em, Elliotem Lawrence’em, Lesem Brownem, Bennym Goodmanem. W 1946 r. wszedł do składu zespołu Gene’a Krupy. Bebopowe fascynacje rozwija w zespołach Claude’a Thornhilla (1947) i Woody'ego Hermana (1948-1949). Gra w kwintecie Charliego Parkera (1949), w którym zyskuje popularność i akceptację przez czarnych słuchaczy jako pierwszy biały muzyk. Uzależnienie od narkotyków spowodowało utratę popularności i pozycji. Grywał, ale bez takich sukcesów, jak w okresie gry z kwintetem Birda. W latach 70. i 80. ponownie zaistniał na jazzowej scenie jako weteran nowoczesnego jazzu. Zmarł 27 maja 1994 r.
1938 - The Kansas City 6 z towarzyszeniem klarnecisty, saksoofonisty Lestera Younga i gitarzysty Eddiego Durhama nagrali kompozycję "Countless Blues".
