Urodzili się: kompozytor, pianista i aranżer Billy Strayhorn, jego dziełem jest m.in. “Take the A Train”; multiinstrumentalista John Mayall, wychował liczne grono znakomitych muzykków, jak: Eric Clapton, Jack Bruce, Peter Green, Mick Fleetwood czy Mick Taylor; perkusista Billy Hart, współzałożyciel eksperymentalnej, warsztatowej formacji perkusyjnej Coloquium III; flugelhornista Chuck Mangione, sławę przyniosły mu dwa hymny Igrzysk Olimpijskich, a przede wszystkim “Children of Sanchez (Overture)"; perkusista Adam Nussbaum.
1915 - urodził się kompozytor, pianista i aranżer Billy Strayhorn. Znany ze współpracy z Duke’em Ellingtonem. Najbardziej znane kompozycje Strayhorna to “Chelsea Bridge”, “Take the A Train” i “Lush Life”. Momentem zwrotnym w jego karierze okazał się rok 1938, kiedy to Duke Ellington nagrał “Something To Live For” z udziałem pianisty. Współpraca z Ellingtonem praktycznie wyłączyła go z innej działalności muzycznej. Jeżeli już aranżował lub grał to zwykle z obecnymi lub dawnymi członkami zespołu Ellingtona. Koncertował, jako pianista, z Cootiem Williamsem (1939), Banreyem Bigardem (1939-1940), Johnnym Hodgesem (1939, 1947, 1956-1958), Louiem Bellsonem (1952), Benem Websterem (1954), Clarkiem Terrym (1957), grupami The Ellingtonians (1950) oraz The Coronets (1950-1951). Był autorem ponad 200 kompozycji uwiecznionych przez orkiestrę Ellingtona. Zmarł 31 maja 1967 r. Klika miesięcy po jego śmierci Ellington oddał hołd wielkiemu muzykowi, nagrywając album And His Mother Called Him Bill zawierający wyłącznie kompozycje Strayhorna. Zmarł 31 maja 1967 r.
1933 - urodził się multiinstrumentalista (gra na gitarze, instrumentach klawiszowych, harmonijce), kompozytor, bluesman, pionier muzyki rockowej John Mayall. W jego grupie John Mayall Bluesbreakers, która była swoistą “wylęgarnią” i szkołą talentów, występowali tacy muzycy, jak Eric Clapton i Jack Bruce z Cream, Peter Green, John McVie i Mick Fleetwood z Fleetwood Mac, Mick Taylor z The Rolling Stones i wielu innych. Większość uczniów Mayalla znacznie przewyższyła go popularnością.
1940 - urodził się perkusista Billy Hart. Jest samoukiem, który swój pierwszy jazzowy kontrakt otrzymał od wokalistki Shirley Horn. Po blisko trzech latach wspólnych koncertów Hart stał się często zapraszanym do współpracy muzykiem. Już w 1964 r. koncertował i nagrywał z Jimmym Smithem, Wesem Montgomerym, Eddiem Harrisem, Pharoahem Sandersem i Marian McPartland. W 1970 r. podjął współpracę z Herbiem Hancockiem. W 1973 r. współpracował z McCoyem Tynerem, a rok później rozpoczął trwającą z przerwami do 1980 r. współpracę ze Stanem Getzem. Przez wiele sezonów związany był z duńską oficyną fonograficzną Steeplechase Records, dla której zrealizował wiele nagrań z gigantami jazzu: Milesem Davisem (1972), Jimmiem Rowlesem (1976), Nielsem-Henningiem Orstedem Pedersenem (1977-79), Clarkiem Terrym, (1979), Lee Konitzem (1979), Chico Freemanem (1980-82) i Jamesem Newtonem (1982-85). Z perkusistami Freddiem Waitsem i Horace’em Arnoldem założył grupę Coloquium III, eksperymentalną, warsztatową formację perkusyjną. Najpewniej odnajduje się w bopie i modern jazzie, ale także w stylistyce jazz rocka i skrajnej, freejazzowej awangardy.
1940 - urodził się flugelhornista Chuck Mangione. Pochodzi z rodziny włoskich imigrantów. Wraz z bratem Gasparem “Gapem” Mangione jeszcze w szkole średniej nagrał kilka płyt w kwintecie Jazz Brothers. W latach 1958–1963 był uczniem Eastman School of Music, a następnie dołączył do Art Blakey’s Jazz Messengers. W późniejszych latach współpracował m.in. z Woodym Hermanem, Maynardem Fergusonem, Steve’em Gaddem i Dizzym Gillespiem. W 1968 roku Mangione założył własny kwartet jazzowy, z którym nagrał kilka sesji dla wytwórni Mercury. W tym samym czasie współpracował z wieloma orkiestrami i wokalistami oraz nagrał takie utwory, jak: “Hill Where the Lord Hades”, “Land of Make Believe”, “Feels So Good”. Międzynarodową popularność zyskał w drugiej połowie lat 70. Skomponowane przez niego dwa utwory były hymnami igrzysk olimpijskich: “Chase the Clouds Away” – letnich w 1976 r. w Montrealu, natomiast “Give It All You Got” – zimowych w 1980 r. w Lake Placid. W 1978 roku Chuck został poproszony o nagranie ścieżki dźwiękowej do filmu _Children of Sanche_z Halla Bartletta na motywach utworu Oscara Lewisa. Główną rolę Jesusa Sancheza zagrał Anthony Quinn. Nagranie to przyniosło muzykowi nagrodę Grammy w kategorii Best Pop Instrumental Performance (1977), zaś utwory takie, jak rozpoznawalna kompozycja Chucka Mangione “Children of Sanchez (Overture)” czy “Consuelo’s Love Theme” już na zawsze będą kojarzyć się z nazwiskiem Mangione. Pod koniec lat 80. Chuck pojawiał się już tylko okazjonalnie na koncertach oraz nagrywał w studio, m.in. płytę z Dizzym Gillespiem, którego uważa za swojego idola.
1955 - urodził się perkusista Adam Nussbaum. Początkowo uczył się grać na fortepianie i saksofonie altowym, potem zainteresował się perkusją. W latach 70. był niezwykle aktywnym muzykiem klubowym. Grał wspólnie z Montym Watersem, Alem Dailey’em, Niną Sheldon. W kolejnych latach krąg jego partnerów muzycznych tworzyli m. in. John Scofield, Dave Liebman, Stan Getz, Gil Evans, Randy Brecker, George Gruntz, Gary Burton, Bobby Watson, Art Farmer, Eddie Gomez, Hal Galper. Bardzo wszechstronny perkusista. Brał udział w wielu festiwalach w USA, Europie, Japonii, Kanadzie, Chinach, Korei, Ameryce Południowej, Australii i Nowej Zelandii.
1966 - trębacz Lee Morgan z towarzyszeniem saksofonisty Hanka Mobley’a i pianisty Cedara Waltona nagrał płytę The Rajah (Blue Note).
