1928 - urodził się pianista, kompozytor Horace Silver. Był jednym z pionierów stylu znanego jako hard bop. Zaczynał grę na saksofonie, jednak zdecydował się na fortepian. Na jego grę na saksofonie tenorowym duży wpływ miał Lester Young, zaś Bud Powell miał wpływ na jego styl fortepianowy. Miejscem początkowych występów Silvera były kluby - dla szerszej publiczności został odkryty w klubie Sundown w Hartford, Connecticut w 1950 roku przez saksofonistę Stana Getza. W 1951 r. po przeprowadzce do Nowego Jorku grywał w klubie jazzowym Bridland oraz w wielu innych m.in. z takimi jazzmanami, jak: Lester Young, Coleman Hawkins, Oscar Pettiford czy Art Blakey. Lata 1952-1953 to okres, w którym z własnym trio zaczął nagrywać sesje: m.in. w Birdland - Night at Birdland With Art Blakey Quintet Vol. 1 (Blue Note). W 1953 roku wraz z perkusistą Artem Blakey'em założył grupę The Jazz Messengers. Odtąd formacja Blakey'a stanie się szkołą jazzu dla najwybitniejszych twórców nowoczesnego jazzu. Od 1956 miał podpisany kontrakt na wyłączność z Blue Note. W tym czasie był także jednym z pionierów tworzącego się wówczas stylu hard bop, który łączył rhythm and blues i gospel z jazzem. Silver brał udział w nagraniach towarzysząc wielu innym artystom, pojawił się na płytach takich wykonawców jak Nat Adderley, Art Blakey, Kenny Clarke, Miles Davis, Kenny Dorham, Stan Getz, Terry Gibbs, Coleman Hawkins, Lee Morgan czy Sonny Rollins. Był pod wpływem wielu stylów muzycznych, a zwłaszcza muzyki gospel, muzyki afrykańskiej i latynoskiej muzyki amerykańskiej i czasami poruszał się w gatunku soul jazzu. Talent Silvera docenili także muzycy rockowi. Kilka jego kompozycji stało się standardami, m.in. „Opus de Funk", „Doodlin’", „Nica's Dream", „The Preacher" czy „Song For My Father".
1931 - urodził się saksofonista Clifford Jordan. Był muzycznym samoukiem. Do końca 1950 roku mieszkał w swoim rodzinnym Chicago. W 1967 roku przeprowadził się do Nowego Jorku. Jego pierwszy album nosi tytuł Blowing in from Chicago (nagrany wraz z Johnem Gilmorem, Horacem Silverem, Curlym Russellem i Artem Blakey'em, Blue Note 1957). W latach 60. grał z Charlesem Mingusem, Maxem Roachem, Kennym Dorhamem. Koncertował w Europie, Afryce Zachodniej, Bliskim Wschodzie. W 1969 z żoną i córką przeprowadza się z Brooklynu do Belgii, by w 1970 roku wrócić ponownie do Stanów Zjednoczonych, gdzie prowadzi własne grupy i występuje w klubach w całym kraju. Występował z Cedarem Waltonem, Billy Higginsem i Samem Jonesem. Zagrał rolę Lestera Younga w musicalu Lady Day: A Musical Tragedy wystawionym w The Brooklyn Academy of Music w 1972 r. Występował również w telewizji i na największych festiwalach jazzowych na całym świecie. Koncertował i nagrywał w latach 70. z takimi artystami, jak: Wilbur Ware, Chris Anderson, Wilbur Campbell, Kenny Clarke i inni. Clifford Jordan był znakomitym kompozytorem i aranżerem, a jego utwory były wykonywane i rejestrowane przez najważniejsze postacie ze świata muzyki. Otrzymał tytuł BMI Jazz Pioneer. Komponował i występował z także z orkiestrami, np. The Skymasters Band, The Hamburg Radio Big Band (Niemcy), The Metropole Orchestra (Holandii) i The UOMO New Music Jazz Band (Finlandia). Clifforda Jordana można usłyszeć jako solistę na ponad 100 albumach. Zmarł 27 marca 1993 roku.
1953 - urodził się kompozytor, saksofonista i multiinstrumentalista John Zorn. Jako dziecko grywał na fortepianie, gitarze czy flecie. Podjął studia wWebster College w Saint Louis, gdzie poznał free jazz. Nauki nie dokończył porzucając college na rzecz Manhattanu i grania koncertów w swoim mieszkaniu, używając przy tym nietypowych instrumentów i stając się liderem nowojorskiej sceny eksperymentalnej. W połowie lat 80. podpisał kontrakt z wytwórnią Nonesuch i mógł sobie pozwolić na wydanie kilku płyt rocznie. Album The Big Gundown: John Zorn Plays the Music of Ennio Morricone (Tzadik Records 1985) został uznany za przełomowe dzieło z tego okresu, na którym można usłyszeć wpływy tradycyjnej muzyki japońskiej, soul jazzu i wielu innych gatunków muzycznych. Współpracował z wieloma muzykami sceny eksperymentalnej, zwłaszcza improwizującej. Z początkiem lat 90. Zorn zainteresował się muzyką żydowską. Z jej inspiracji powstał klasyczny free jazzowy zespół Masada w składzie: Joey Baron (perkusja), Dave Douglas (trąbka), Greg Cohen (bas), który jako tworzywo swych improwizacji wykorzystywał harmonie znane z tradycyjnej muzyki żydowskiej. Współpracował z Mickiem Harrisem z zespołu Napalm Death i z Billem Laswellem w projekcie Painkiller, który łączył grindcore z free jazzem. Również w Naked City łączył w jedną całość różnorodne gatunki muzyki – jazz, rock, country i thrash metal. Poza tym współpracował z muzykami takimi jak: Laurie Anderson, Bill Frisell, Wayne Horvitz, Derek Bailey, Cyro Baptista, Trevor Dunn, Mark Feldman, Fred Frith, Erik Friedlander, Keiji Haino, Bill Laswell, Arto Lindsay, Zeena Parkins, Mike Patton, John Medeski, Ikue Mori, Robert Quine, Lou Reed, Marc Ribot, Jamie Saft, Kenny Wolleson, oraz zespołem Violent Femmes. Zorn wiele swoich dzieł tworzy w Japonii, współpracując z tamtejszymi muzykami i używa tam pseudonimu „Dekoboko Hajime”. Został uhonorowany nagrodą MacArthur Fellowship (2006). Muzyk wiele razy gościł w Polsce np. na VIII Warsaw Summer Jazz Days w 1999 r. podczas którego jeden dzień został poświęcony jego muzyce, a wystąpiły formacje: Masada String Trio, Bar Kokhba Sextet i Masada. Innym śladem obecności muzyka w Polsce był Festiwal Tradycji i Awangardy Muzycznej Kody w Lublinie na którym zagrał w maju 2010 r.
1965 - John Coltrane nagrał album First Meditations (Impulse!)
2006 - zmarł saksofonista tenorowy Dewey Redman (Walter Redman), urodził się 17 maja 1931 r.
