Gdy człowiek ma gorączkę i ogólnie źle się czuje, wszystko przemawia za tym, aby został w domu. Ja jednak, mimo że ledwo stałem na nogach, nie potrafiłem zostać w domu. Trzynastego marca ruszyłem na Pragę.

Co mnie podkusiło, aby to zrobić? Duodram, czyli muzyczny projekt dwóch pianistów - Sławka Jaskułke i Piotra Wyleżoła. Na ich wspólną płytę natrafiłem niemal rok temu i zakochałem się w tym, co Ci dwaj muzycy tworzą. Obiecałem sobie wtedy, że muszę kiedyś pójść na ich koncert. Gdy zagościli w Warszawie, zachwycony kupiłem bilety nie mogąc się doczekać tego wydarzenia. No i zachorowałem… Jeśli Bóg istnieje, to na pewno chciał mnie w ten sposób ukarać, i niemal poddałem się temu wyrokowi .

Gdy już byłem na miejscu, oczekując spóźniających się artystów, myślałem, że nie dam rady wysiedzieć całego koncertu, czując coraz większe osłabienie chorobą. W końcu pianiści przybyli i wkrótce po tym jak zaczęli grać, zapomniałem o tym, że cokolwiek mi dolega. To chyba najlepiej oddaję piękno tego co tworzą.
Ich występ miejscami przypomina spotkanie dwóch przeciwników walczących za pomocą gry na fortepianach. Niewątpliwie zabiera to słuchacza w niezwykłą podróż, pełną emocji, w której wszystko może się zdarzyć. Siła ich muzyki jest tak wielka i absorbująca, że nie ma możliwości, by jej się oprzeć. Zaskakuje też połączenie klasyki i jazzu, które zniewala.
Słuchając płyty, nie uświadamiałem sobie w jak diabelnym tempie Ci dwaj muzycy grają. Dopiero na koncercie pojąłem wielkość tych dwóch pianistów i to w jaki sposób pochłania ich muzyka podczas występu. Pewnie nie zdają sobie sprawy jak zabawne miny robią podczas grania. Chyba nie muszę pisać, że warto było przyjść na ich koncert, a nieobecni powinni żałować.

Patryk Suchcick