Urodzili się: pianista Gene Rodgers, trębacz Howard McGhee, gitarzysta Wes Montgomery, saksofonista i klarnecista Peter Brötzmann, trębacz, kompozytor i bandleader Palle Mikkelborg oraz skrzypek Mateusz Smoczyński.
1910 – urodził się pianista Gene Rodgers. Znany jako uczestnik słynnego nagrania "Body and Soul" (1939) Colemana Hawkinsa. Muzykę zawodowo uprawiał od połowy lat 20. W pierwszych kilku latach kariery muzycznej dokonał wielu nagrań m. in. z takimi muzykami, jak Clarence Williams i King Oliver, a także Chick Webb i Teddy Hill. W latach 1939-1940 grał z Colemanem Hawkinsem, z Zuttym Singletonem i Erskinem Hawkinsem (1943). W Nowym Jorku przez wiele lat prowadził własne trio. Grał z Harlem Blues and Jazz Band (1981-1982). Z wybranej dyskografii muzyka: Jazz Comes To The Astor (1958), Introducing The Gene Rodgers Trio (1958), After Hours (1972). Zmarł 23 października 1987 r.
1913 - w San Francisco Bulettin po raz pierwszy - jak podaje Jacek Niedziela w publikacji Historia Jazzu. 100 wykładów (s. 254) - w druku pojawiło się słowo jazz (jass).
1918 - urodził się trębacz Howard McGhee. Był jednym - obok Dizzy'ego Gillespiego, Fatsa Navarro i Idreesa Suliemana - z pierwszych bebopowych trębaczy jazzowych. Grał w zespołach prowadzonych przez Lionela Hamptona, Andy Kirka, Counta Basiego i Charliego Barneta. Jako sideman pracował dla Charliego Parkera. Z powodu problemów narkotykowych lata 50. to pasmo przerw w jego karierze muzycznej. W 1960 r. powrócił na scenę muzyczną wystepując w wielu produkcjach Georga Wiena. W późnych latach 60. próbował odnieść sukces w Nowym Jorku prowadząc jeden z trzech dużych zespołów jazzowych. Występował w takich formacjach, jak: The Boogiereeners, Charlie Parker All-Stars, The Charlie Parker Quintet, The Charlie Parker Septet, The Charlie Parker's New All-Stars, Coleman Hawkins And His Orchestra, Howard McGhee Quartet, Howard McGhee Quintet, Howard McGhee Sextet, Lester Young And His Band, McGhee-Navarro Boptet, Slim Gaillard And His Orchestra. Był bardzo utalentowanym kompozytorem, aranżerem i wykonawcą. Zmarł 17 lipca 1987 r.
1925 - urodził się gitarzysta Wes Montgomery. Zafascynowany nagraniami Charliego Christiana w 1943 r. rozpoczął grę na gitarze; w 1948 r. wszedł w skład big bandu Lionela Hamptona, z którym nagrywał i koncertował; na początku lat 50. w Indianapolis grał ze swoimi braćmi, Buddym i Monkiem, w Montgomery-Johnson Quintet (z Alonzem i Robertem Johnsonem); został wtedy zauważony przez Cannonballa Adderley’a, który zaprosił go do sesji nagraniowej; to otworzyło przed nim możliwości rozwoju i nagrań dla Riverside Records (wydał serię płyt z Hankiem Jonesem i Ronem Carterem); dzięki tym nagraniom zyskał opinię utalentowanego wirtuoza i popularność gitarzysty jazzowego; na początku lat 60. grał ze swymi braćmi w Północnej Kalifornii oraz współpracował z Johnem Coltrane’em; nagrywał też z orkiestrą smyczkową, zyskując publiczność również w środowisku pozajazzowym; jednocześnie grał nadal w małych zespołach, m.in. ze swymi braćmi, Wyntonem Kellym, Herbem Alpertem i Haroldem Mabernem. Zmarł 15 czerwca 1968 r.
1941 - urodził się saksofonista i klarnecista Peter Brötzmann. Uznawany za jednego z najważniejszych przedstawicieli free jazzu i muzyki improwizowanej. Energiczny sposób grania improwizacji przez Brötzmanna został nazwany brötzen (niem.), dzięki czemu zyskał przydomek "najgłośniejszego saksofonisty świata". Gra również na klarnecie i na węgierskim instrumencie dętym tárogató. Podczas studiów, jak również przez jakiś czas po ich ukończeniu związany był z awangardowym ugrupowaniem artystycznym Fluxus, jednak zawiedziony sceną artystyczną porzucił karierę plastyczną i rozpoczął zawodową karierę muzyczną zaczął od gry na saksofonie w zespołach dixielandowych pod koniec lat 50. W 1966 r. wszedł do 19 osobowego big bandu założonego przez niemieckiego pianistę freejazzowego Alexandera von Schlippenbacha na okoliczność wykonania kompozycji "Globe Unity" na Berliner Jazztage. Od tytułu tej kompozycji powstała nazwa Schlippenbacha "Globe Unity Orchestra". Debiutancką płytą Brötzmanna jest For Adolphe Sax (1967), na której zagrał m. in. szwedzki perkusista Sven-Ake Johansson. W 1969 r. powstała legendarna płyta oktetu Petera Brötzmanna Machine Gun, uważana za jedno z pierwszych nagrań prawdziwie europejskiego jazzu. W połowie lat 60. poznał Dona Cherry'ego, partnera muzycznego Ornette'a Colemana, który zabrał Brötzmanna do Paryża, co pozwoliłu mu nawiązać nowe kontakty muzyczne m. in. ze Steve'em Lacym. Pod koniec lat 60 wraz z Jostem Gebersem założył wytwórnię muzyczną FMP (Free Music Productions) zajmującą się wydawaniem dorobku europejskich muzyków improwizujących. W tym okresie znaczącymi partnerami muzycznymi byli: holenderski free-bopowy perkusista Han Bennink, gitarzysta Derek Bailey i saksofonista Evan Parker. Płyty Brötzmanna z okresu 1969-1980 zaliczane są do klasyki europejskiej muzyki improwizowanej. Ważnym zespołem z tego okresu jest trio z Fredem van Hovem i Hanem Benninkiem, którzy grają na płytach Nipples, Balls, Fuck de Boere oraz Brötzmann/Van Hove/Bennink. Lata 1980-1994 to jego członkostwo w zespole założonym przez producenta i basistę Billa Laswella. Zespół łączył heavy metal i free jazz. Płyty wydane przez ten zespół to przeważnie nagrania koncertowe. Brötzmanna w tym samym okresie nagrywał płyty z Cecilem Taylorem. Lata 90. to najbardziej twórczo i artystycznie udany okres Brötzmanna. Brötzmann stworzył w tym okresie dwa ważne zespoły: Die Like a Dog Quartet (pierwotnie: Die Like a Dog) oraz Chicago Tentet. Kwartet Die Like a Dog Quartet nagrał cztery płyty z których jedna studyjną Life and Death of Albert Ayler poświęcona została twórczości Alberta Aylera. Brötzmann współpracował z polską muzyczną czołówką, jak Tomasz Stańsko z którym razem grał w European Orchestra Cecila Taylora. Zna muzycznie Jana "Ptaszyna" Wróblewskiego, znał Zbigniewa Seiferta. współpracował z saksofonistą Mikołajem Trzaską, z którym razem założyli zespół North Quartet. Do inspiracji muzyką Brötzmanna przyznają się między innymi Ken Vandermark i Jeb Bishop.
1941 - urodził się trębacz, kompozytor i bandleader Palle Mikkelborg. W 1960 r. zaczął grać zawodowo i stał się dominującą postacią na duńskiej i międzynarodowej scenie jazzu progresywnego. Jest autorem kilku płyt solowych, współzałożycielem grupy muzycznej oraz w licznych międzynarodowych nagraniach pojawia się jako sideman i aranżer. Występował m. in. z Gil Evans Big Band, George Russell Big Band, Garym Peacockem, Janem Garbarkiem i Milesem Davisem. W 2001 r. został laureatem Nordic Council Music Prize.
1968 - w Rudy Van Geldera Studio odbyła się pierwsza sesja nagraniowa do płyty Speak Like A Child Herbiego Hancocka (Blue Note).
1984 - urodził się skrzypek Mateusz Smoczyński. Zadebiutował w 1999 r. na Jazz Campingu „Kalatówki” z kwintetem Jacka Namysłowskiego. Wielokrotnie występował na większości najważniejszych festiwali jazzowych w Polsce oraz poza granicami kraju (m.in. we Włoszech, Hiszpanii, Niemczech, Ukrainie, Rosji, Danii, Szwecji, Czechach, Słowacji i Stanach Zjednoczonych). Współpracuje ze znakomitymi polskimi muzykami jak Zbigniew Namysłowski, Jarosław Śmietana, Tomasz Stańko, Krzesimir Dębski, Maciej Strzelczyk, Janusz Skowron, Janusz Olejniczak, Kazimierz Jonkisz, Adam Sztaba czy Krzysztof Herdzin. Razem z Joachimem Kuhnem, Bronisławem Suchankiem, Januszem Stefanskim i Bohdanem Jarmołowiczem brał udział w prawykonaniu koncertu jazzowego na skrzypce, orkiestrę symfoniczną i grupę rytmiczną Zbigniewa Seiferta. Jest współzałożycielem Atom String Quartet – pierwszego w Polsce kwartetu smyczkowego grającego jazz. Od kwietnia 2012 roku jest także członkiem Turtle Island Quartet. Uczestniczył w nagraniu kilkudziesięciu płyt.
1987 - zmarł puzonista, kompozytor i aranżer oraz gitarzysta Eddie Durnham, urodził się 19 sierpnia 1906 r.
2012 - zmarł kontrabasista Joe Byrd, urodził się 21 maja 1933 r.
