Fot. Karol Kacperski

Sławek Jaskułke – pianista jazzowy, improwizator, kompozytor muzyki fortepianowej, orkiestrowej, teatralnej i filmowej. Wykładowca Katedry Jazzu i Muzyki Rozrywkowej Akademii Muzycznej w Gdańsku. Występował na wielkich festiwalach jazzowych, w Europie, USA i Rosji. Twórca projektu Chopin na pięć fortepianów prezentowanego premierowo na EXPO 2010 w Szanghaju. Na przestrzeni ostatnich kilku lat wydał kilka solowych płyt, na których porusza się w obszarach muzyki ilustracyjnej i kontemplacyjnej. Jego muzyka jest oszczędna w środkach, bogata w treści i głęboka w nastroju. Przyjemna, łagodna w brzmieniu i odbiorze wprowadza słuchacza w pogodny nastrój, uspokaja, a przede wszystkim zachwyca barwą, harmonią i mistrzowskim wykonaniem.

Dla naszych słuchaczy Sławek Jaskułke wybrał pięć płyt do których chętnie wraca:

Joe Henderson – Double Rainbow

Album z roku 1995 zawierający interpretacje muzyki Antonio Carlos Jobima. Pierwotnie planowany był udział Jobima w sesji nagraniowej, co jednak unimożliwiła jego śmierć. Wśród muzyków zaangażowanych w projekt znajdziemy m.im. Herbiego Hancocka, Christiana McBride'a i Jacka DeJohnette.

Bill Evans / Eddie Gomez – Intuition

Ośmioletnia współpraca w triu pozwoliła Evansowi i Gomezowi nawiązać silną nić porozumienia muzycznego. Jej efektem stał się duetowy album, na którym obok własnych utworów Evansa muzycy zagrali graść stardardó. Sześć z nich nie było nigdy wcześniej nagranych przez Evansa.

Miles Davis – Birth of the Cool

Album który zdefiniował cool jazz. Pierwsza z wielkich płyt Milesa Davisa, którą można postawić na tej samej półce, coKind Of Blue, Sketches Of Spain, ’Round About Midnight czy Bitches Brew. [z recenzji Rafała Garszczyńskiego]

Leszek Możdżer Sextet – Talk To Jesus

Młodzi gniewni - wówczas - polskiego jazzu w sextecie prowadzonym przez Leszka Możdżera: Maciej Sikała, Jacek Olter, Adam Pierończyk, Piotr Wojtasik i Adam Kowalewski. Rodzimy jazzowy kanon.

Keith Jarrett – My Song**

Drugi album europejskiego kwartetu Jarretta wydany przez ECM. Nagrania zespołu pianisty z udziałem Jana Garbarka, Palle Danielssona i Jona Christensena ukazały się w roku 1978. Niezwykłą popularność zdobył tytułowy utwór z płyty, stając się standartem nagrywanym później wielokrotnie przez samego Jarretta jak i przez innych muzyków.