Teoria względności to suita jazzowa skomponowana przez lidera wykonującego ją kwintetu – perkusistę Stanisława Aleksandrowicza. Całość materiału zainspirowana została teoriami Alberta Einsteina, które autor muzyki postanowił przenieść na płaszczyznę rytmiki i improwizacji.

Utwór wykonał zespół w składzie: Stanisław Aleksandrowicz (perkusja), Maciej Kocin Kociński i Wojciech Braszak (saksofony), Flavio Gullotta (kontrabas) oraz Patryk Rynkiewicz (trąbka). Kompozycja składa się z sześciu części, zróżnicowanych pod względem stylistycznym. Niektóre z nich są mocno osadzone w stylistyce post-bobowej i swingowej, inne są bardziej otwarte. Wszystkie kompozycje, przeplatane improwizowanymi solówkami, czasem mocno osadzone są w formie i strukturach harmonicznych, a niekiedy zupełnie otwarte i bardziej free.

Stanisław Aleksandrowicz to młody poznański artysta, który dotychczas dał się poznać z działalności w zespołach Kwaśny Deszcz, Anomalia i formowanych pod własnym nazwiskiem oraz w formacjach Macieja Fortuny. Zdobywał z nimi nagrody na prestiżowych konkursach – Jazz Juniors, Jazz nad Odrą, DrumFest i Hanza Jazz Festival.