Marcin Masecki wystąpi z Orkiestrą Polskiego Radia 15 czerwca w Studiu Koncertowym Polskiego Radia im. Witolda Lutosławskiego w Warszawie.
Koncert poprowadzi jej szef artystyczny, maestro Michał Klauza, a solistą będzie Marcin Masecki.
Skład:
- Marcin Masecki - fortepian
- Orkiestra Polskiego Radia w Warszawie
- Michał Klauza - dyrygent
Program:
- Ludwig van Beethoven – Koncert fortepianowy nr 5 Es-dur op. 73 Cesarski
- Antonín Dvořák – Suita amerykańska A-dur op. 98b
- George Gershwin - Amerykanin w Paryżu
Retransmisja na antenie Programu 2 Polskiego Radia 16 czerwca o godz. 20.00.
V Koncert fortepianowy Cesarski Ludwiga van Beethovena, Suita amerykańska A-dur Antonína Dvořáka, Amerykanin w Paryżu George’a Gershwina – tak Orkiestra Polskiego Radia w Warszawie kończy kolejny sezon artystyczny. V Koncert fortepianowy Es-dur, Ludwig van Beethoven komponował w Wiedniu oblężonym przez armię Napoleona. Premiera dzieła dedykowanego arcyksięciu Rudolfowi odbyła się w Lipsku. W słynnym Gewandhausie niemal niesłyszący już kompozytor, który zwykł być pierwszym wykonawcą wszystkich swoich koncertów fortepianowych - ustąpił miejsca przy instrumencie sławnemu w owym czasie - Johannowi Philippowi Christianowi Schulzowi.
W sobotę solistą będzie wybitny artysta, Marcin Masecki, enfant terrible polskiego jazzu, a przy tym wszechstronny wirtuoz i ekspert od muzyki minionych epok. Tym razem zaprezentuje się w najbardziej klasycznej odsłonie i wykona uwielbiany przez melomanów - V Koncert fortepianowy Cesarski Ludwiga van Beethovena.
Po przerwie Suita amerykańska A-dur Antonína Dvořáka, napisana w 1895 r. na fortepian solo, podczas pobytu w USA. Czeski mistrz neoromantyzmu orkiestrował ją bez pośpiechu przez kilka kolejnych lat, nie doczekawszy wykonania - w finalnym kształciezabrzmiała dopiero w 1910 r. Choć nie stała się częścią oficjalnego kanonu, upływ czasu nie umniejszył zawartego w nutach optymizmu i nie zdezawuował kunsztownej muzycznej konstrukcji. Na zakończenie wieczoru, poemat symfoniczny Amerykanin w Paryżu George’a Gershwina z 1928 r. Jedno z najbardziej znanych dzieł XX wieku, niedościgły wzór kompozycji klasycznej w formie i popularnej - a nawet rozrywkowej - w treści.
