Kanon Jazzu Płyty Recenzja

Les McCann - Pump It Up

Obrazek tytułowy

Prezentując album Lesa McCanna Pump It Up w cyklu Kanon Jazzu postanowiłem przy pomocy tej jednej płyty załatwić parę spraw. To pierwsza płyta w Kanonie Jazzu w roku 2022. Zgodnie z regułą dwudziestu lat karencji, w czasie których muzyka ma się dobrze zestarzeć postanowiłem w pierwszym tygodniu roku zajrzeć do płyt nagranych lub wydanych dwadzieścia lat wcześniej. Od wielu lat co roku w styczniu robię sobie zestawienie takich albumów, którymi uzupełniam spis kandydatów do przedstawienia w cyklu Kanon Jazzu. Rok 2002 wypada całkiem nieźle. Wśród uznanych sław doskonałe albumy dwadzieścia lat temu wydali między innymi Wayne Shorter (Footprints Live!), Cecil Taylor, John Scofield, Tomasz Stańko. Spisali się też muzycy młodego wtedy pokolenia - Kenny Garrett, Joshua Redman, Tom Harrell, Christian McBride i Nguyen Le. To niepełna lista. Krótko mówiąc – sezon 2022 w Kanonie Jazzu zapowiada się niezwykle interesująco. Oczywiście lista 52 płyt, które przedstawię Wam w kolejnych tygodniach rozpoczętego roku nie ograniczy się do nagrań z roku 2002. Będą też nagrania starsze, ale równie dobre.

Kolejnym powodem, oprócz rocznika, który doprowadził mnie do pomysłu przedstawienia właśnie teraz albumu Pump It Up jest rozpoczynający się w pierwszym tygodniu roku karnawał. Na przekór przeróżnym niesprzyjającym okolicznościom, które zawsze jeśli przed nami wydają się trudniejsze, niż podobne, z którymi radziliśmy sobie w poprzednich latach, zabawa musi trwać, a płyta Lesa McCanna, nie tylko ta zresztą, nadaje się na parkiet wyśmienicie.

Jednak najważniejsza jest sama muzyka i chęć przedstawienia w cyklu Kanon Jazzu niezwykłej postaci autora amerykańskiego pianisty i wokalisty Lesa McCanna. Autor, dziś już w wieku emerytalnym (rocznik 1935) dawno nic nowego nie nagrał i podejrzewam, że nie nagra. Album z 2002 roku był jego powrotem do studia po wylewie i mozolnej rehabilitacji, która trwała kilka lat. Niestety McCann nigdy nie powrócił do sprawności, która pozwoliłaby mu grać na fortepianie. Album Pump It Up zawiera więc głównie ścieżki wokalne nagrane przez lidera w doskonałym towarzystwie wielu jazzowych sław. Do dziś pozostaje ostatnim albumem, który nagrał jako lider. Wszystkie płyty, które odnajdziecie w jego katalogu wydane po 2002 roku są albo wznowieniami materiału z lat sześćdziesiątych, albo kompilacjami wcześniej niepublikowanych nagrań archiwalnych.

Muzyki Lesa McCanna nie da się w zasadzie w żaden sposób przypisać do jakiejś konkretnej jazzowej kategorii. Na przekór wszystkim przelotnym modom i kolejnym wymyślnym jazzowym nazwom, przez całe życie grał jazz rozrywkowy, nigdy jednak nie przekraczając granicy dobrego smaku. Zanim jeszcze na dobre rozpoczął swoją światową karierę albumem o jakże znaczącym tytule Les McCann Ltd. Plays The Truth w 1960 roku, zdążył odrzucić niezwykle korzystną (podobno) finansowo i artystycznie propozycję posady pianisty zespołu Juliana Cannonballa Adderleya w 1958 roku. Kto wie, czy gdyby nie chciał grać wtedy swojej autorskiej muzyki, nie zagrałby na Kind Of Blue Milesa Davisa u boku Cannonballa?

Na scenie Les McCann pojawiał się w latach sześćdziesiątych w przeróżnych zespołach jako gość specjalny, jednak trzon jego dyskografii to nagrania z własnymi zespołami, łączące taneczne rytmy z bluesem i soulem. Na podsumowującej karierę McCanna płycie Pump It Up zabrakło jego największego przeboju, kompozycji Compared To What z hipnotycznym rytmem, która po raz pierwszy pojawiła się w jego koncertowym nagraniu z 1969 roku z Montreux (album Swiss Movement). Album z Montreux przyniósł McCannowi nagrodę Grammy, a utwór będący chyba najbardziej tanecznym protest songiem związanym z wojną w Wietnamie stał się przebojem i wszedł na listy przebojów nie tylko jazzowe, ale również te, na których trzeba było wygrać z rockowym szaleństwem końca epoki hippisów.

Pump It Up to spotkanie przyjaciół, którzy chcieli pomóc w powrocie na scenę muzykowi, z którym grali wcześniej, albo o nagraniu z którym marzyli przez całe życie. Stąd obecność gwiazd jazzu i muzyki popularnej – od Maceo Parkera i Marcusa Millera po Dianne Reeves i Bonnie Raitt. Album jest podsumowaniem bogatego dorobku nagraniowego lidera. Miał być jego powrotem na scenę, jednak zdrowie nie pozwoliło mu na wznowienie kariery artystycznej. Jeśli spodoba się Wam Pump It Up, koniecznie sięgnijcie po wcześniejsze nagrania lidera, od najsłynniejszego Swiss Movement z Eddie Harrisem i Bunny Baileyem, po inne, w szczególności koncertowe nagrania z lat sześćdziesiątych dziś dostępne w katalogu Pacific Jazz.

RadioJAZZ.FM poleca! Rafał Garszczyński - Rafal[malpa]radiojazz.fm

  1. Pump It Up
  2. Buckshot & Lefonque
  3. Let It Ride (The Train)
  4. I Can't Stand It
  5. So What
  6. You Just Can't Smile It Away
  7. Tryin' To Make It Real
  8. The Truth
  9. Daylight
  10. Funk it (Let The Music Play)
  11. I Can't Stand It (Reprise)

Les McCann Pump It Up

Format: CD / Wytwórnia: ECS / EFA / Data pierwszego wydania: 2002 / Numer: 718750367822

  • Les McCann – voc, p (8),
  • Bill Churchville – tp (1, 7),
  • Keith Anderson – ts (1, 7), as (1, 6, 7), sax (2, 4, 5, 8),
  • Tom Saviano – ts (1), as (7),
  • Bill Evans – sax (3, 9),
  • Maceo Parker – as (10),
  • Ricky Peterson – hamm (1 -5, 9, 10), wurlitzer (5), others (6),
  • Billy Preston – hamm (7, 8), Wurlitzer (7),
  • Dean Brown – g (2, 10),
  • Paul Jackson Jr. – g (2- 5, 7, 9),
  • Paul Peterson – g (1),
  • Adam Kirk – g (6),
  • Tony Maiden – g (7),
  • Abraham Laboriel Sr. – bg (2, 3, 5, 7, 9),
  • Marcus Miller – b (4, 10),
  • Herbie Lewis – b (8),
  • John JR Robinson – dr (2 – 5, 7, 9, 10), b (7), prog (7),
  • Ron Jefferson – dr (8),
  • Justin Johnson – prog (6, 7),
  • Alan Abrahams – prog (6, 7), b voc (10),
  • Paulinho Da Costa – perc (3, 4, 5, 9),
  • Dianne Reeves – voc (6),
  • Bonnie Raitt – voc (8),
  • Maxayn Lewis – b voc (2, 4, 5, 7, 9, 10),
  • Margaret Fowler – b voc (2 – 5, 7, 9, 10),
  • Jim Glistrap – b voc (2, 4, 5, 7).

Tagi w artykule:

Powiązane artykuły

polecane

newsletter

Strona JazzPRESS wykorzystuje pliki cookies. Jeżeli nie wyrażasz zgody na wykorzystywanie plików cookies, możesz w każdej chwili zablokować je, korzystając z ustawień swojej przeglądarki internetowej.

Polityka cookies i klauzula informacyjna RODO