News

Program Warsaw Summer Jazz Days 2017!

Obrazek tytułowy

Znamy program tegorocznej edycji WARSAW SUMMER JAZZ DAYS 2017

6 lipca @ 19:00 SOHO Factory
Immortal Onion
Quindependence
Kamasi Washington

7 lipca @ 19:00 SOHO Factory
Julian Lage
Bill Frisell Trio
Harriett Tubman : The Band

8 lipca @ 19:00 SOHO Factory
Magnus Öström Group
Tonbruket
Rudy Royston - OriOn triO

9 lipca @ 19:00 SOHO Factory
Miguel Zenon Quartet
Branford Marsalis Quartet with Kurt Elling

Quindependence

Michał Salamon – fortepian
Krzysztof Matejski – saksofon
Dominik Borek – trąbka
Miłosz Skwirut – kontrabas
Paweł Nowak – perkusja

Quindependence jest nadzieją młodego, polskiego jazzu. Tak trzeba wyobrażać sobie muzykę przyszłości. W ich kompozycjach można znaleźć coś niesamowicie świeżego. Klasyczne brzmienia łączone z melodiami potrafiącymi przenieść słuchacza w najodleglejsze rejony świata. Np. utwór Gnossienne skomponowany przez kontrabasistę Miłosza Skwiruta to nieprawdopodobna fuzja jazzu z "Baśniami z tysiąca i jednej nocy". Orientalne i etniczne motywy, perfekcyjne wykonanie, improwizacje i luz, na który mogą sobie pozwolić doświadczeni muzycy sprawiają, że Quindependence nie sposób zapomnieć. Zarówno jazzowym koneserom, ale także laikom.

Immortal Onion

Ziemowit Klimek - double bass / electric bass
Tomir Śpiołek - piano / electric piano
Wojtek Warmijak - drums

Trio powstało wiosną 2016 roku. Inspiracją dla powstania zespołu byli artyści tacy jak: Esbjörn Svensson, Hiromi Uehara, czy Tigran Hamasyan. Sklasyfikowanie muzyki Immortal Onion okazuje się niemałym wyzwaniem, gdyż muzycy zespołu w swojej twórczości nie boją się nawiązywać do wielu gatunków. W ich utworach słychać wpływy m.in. jazzu, muzyki filmowej, minimalizmu, fusion, muzyki elektronicznej, a nawet progresywnego metalu. Mimo tak dużej rozbieżności stylistyk, w których się obracają udało im się stworzyć własny rozpoznawalny język. Swoje charakterystyczne brzmienie zawdzięczają umiejętnemu łączeniu energicznych i skomplikowanych rytmicznie fragmentów z minimalistycznymi, transowymi motywami i lirycznymi tematami.

Mimo iż Immortal Onion istnieje od niedawna, młode trio występowało na wielu festiwalach m.in. na 41. Festiwalu Filmowym w Gdyni, oraz z autorską ścieżką dźwiękową do dwóch filmów: na II Festiwalu Filmów Animowanych w Gdańsku i na 17. Festiwalu Kina Niemego w Kinie Pod Baranami w Krakowie. Jako laureaci VI edycji programu ,,Jazzowy debiut fonograficzny”, organizowanego przez Instytut Muzyki i Tańca, wydają w tym roku swoją pierwszą płytę ,,Ocelot of Salvation” której premiera będzie miała miejsce na Festiwalu Warsaw Summer Jazz Days 2017

Kamasi Washington

W wieku trzynastu lat Kamasi Washington rozpoczął życiową podróż po świecie muzyki. Jednego wieczoru, jego ojciec zostawił w pokoju swój saksofon sopranowy. Kamasi podniósł go, pełen ciekawości względem piękna wydobywającego się z instrumentu ojca. Nie bacząc na fakt, iż nie miał pojęcia o saksofonie a w zasadzie nigdy wcześniej nawet nie trzymał go w rękach – zagrał swój ulubiony w tamtym okresie utwór „Sleeping Dancer Sleep On” Wayne’a Shortera.

Będąc już podopiecznym prestiżowej Hamilton High School Music Academy, w ciągu dwóch lat uzyskał pozycję prowadzącego saksofonistę tenorowego w czołowym zespole jazzowym. W tym samym czasie dołączył do Multi School Jazz Band (BSJB), gdzie udało mu się połączyć siły z grupą przyjaciół z dzieciństwa, którzy podzielali jego miłość do muzyki. W trakcie ostatniego roku w Akademii, Kamasi założył „The Young Jazz Giants”, swój pierwszy zespół muzyczny. Oprócz niego zaangażowani w tworzenie zespołu byli Ronald Burner, Stephen Burner i Cameron Graves. Po ukończeniu Akademii, Kamasi otrzymał pełne stypendium umożliwiające podjęcie nauki etnomuzykologii na UCLA, gdzie udało mu się zbadać wiele obcych do tej pory nurtów w muzyce, które wykraczały poza zachodnie trendy. W lecie po ukończeniu pierwszego roku, Kamasi nagrał swój pierwszy album wraz z zespołem „The Young Jazz Giants”. W trakcie drugiego roku studiów na UCLA, Kamasi wyruszył w swoją pierwszą trasę koncertową po Stanach Zjednoczonych w towarzystwie legendy hip-hopu – Snoop Dogg’a. Tego samego roku, Kamasi dołączył do orkiestry pod dyrekcją jednego ze swoich idoli - Geralda Wilsona, by jakiś czas pózniej wyruszyć w swoją pierwszą międzynarodową trasę koncertową wraz z legendą R&B, Raphaelem Saadiq.

Na przestrzeni lat, Kamasi występował i tworzył w towarzystwie wielu idoli reprezentujących różne gatunki muzyczne, wśród których można wymienić osobistości takie jak Gerald Wilson, McCoy Tyner, Freddie Hubbard, Kenny Burrel, George Duke, Lauryn Hill, Jeffrey Osborne, Mos Def, Quincy Jones, Stanley Clark, Harvey Mason i Chaka Khan. Kamasi założył również „The Next Step”, który stworzony został według modernistycznej wizji dużego zespołu. W jego skład wchodzi dwóch perkusistów, dwóch kontrabasistów, keyboardziści, sekcja dęta składająca się z trzech tub, pianisty i wokalisty. W dodatku Kamasi jest częścią muzycznego ugrupowania pod nazwą „West Coast Get Down”.

Ostatnimi czasy Kamasi brał udział w pracach nad cieszącym się ogromnym uznaniem albumem „To Pimp A Butterfly” Kendricka Lamara, wydanym w 2015r. 5 maja Kamasi wydał „The Epic”, swój przełomowy solowy album w wytwórni Brainfeeder, wyznaczający nowe trendy na rynku. „The Epic” jest 172-minutowym, trzypłytowym arcydziełem, w którego procesie twórczym brał udział dziesięcioosobowy zespół „The Next Step” wraz z pełną orkierstą smyczkową oraz chórem. „The Epic” zadebiutował na pierwszych miejscach iTunes Jazz Charts w Stanach Zjednoczonych, Kanadzie, Australii, Rosji i Wielkiej Brytanii.

Julian Lage

Julian Lage - guitar
Jorgr Roeder - bass
Eric Doob - drums

Bill Frisell Trio

Bill Frisell - electric guitar
Tony Scherr - bass
Kenny Wollesen - drums

Harriett Tubman : The Band

Brandon Ross- guitar/banjo/vocal
Melvin Gibbs - electric bass
JT Lewis - drums

Magnus Öström Group

Thobias Gabrielson - bass
Andreas Hourdakis – guitar
Daniel Karlsson – keyboards
Magnus Öström – drums

Lata 1981 – 85 przyniosły Magnusowi edukację muzyczną, początkowo w liceum w Västerås a następnie w folkowej szkole muzycznej, w Sjöviks. Lata profesjonalnej nauki zaowocowały pierwszym trio z udziałem Esbjörna. W 1985 roku, kontynuując edukację, Magnus przeniósł się na studia do Sztokholmu, na Royal Conservatory of Music. Niemal natychmiast zaczął występować w rożnych zespołach sztokholmskiej sceny jazzu. W latach 1987 – 92 był już stałym członkiem grupy Monici Borrfors, doskonale znanej, szwedzkiej wokalistki jazzowej, wykonującej głównie standardy. Wielokrotnie koncertowali razem w Szwecji oraz poza jej granicami. „Granie na żywo, szczególnie z wokalistką, jest najlepszą z możliwych szkół dla młodego perkusisty” - przekonywał.

Po kilku latach przerwy w graniu z Esbjörnem, w 1989 roku, przyjaciele ponownie połączyli siły i powrócili do wspólnego języka. Na kanwie odnowionej współpracy zrodziła się formacja Stock Street B. Tym razem zestaw instrumentów rozszerzony został o samplery i octapady z samplowanymi wokalami. Było zbyt wcześnie na tego typu eksperymenty. Nikt nie rozumiał, co tak naprawdę robimy. Myślano, że gramy na podkładach, ale wszystko, co graliśmy, tworzyliśmy na żywo! - wyznawał.
W 1991 roku Magnus podjął współpracę przy Esbjörn Svensson Trio, w którym bass przypadł w udziale Danowi Berglundowi. Wspólnie nagrali 12 albumów oraz jeden koncert w formacie DVD. Wielokrotnie koncertowali na świecie, albumy rozeszły się w nakładzie setek tysięcy egzemplarzy a ich grupa okrzyknięta została mianem Trio Dekady.
Obecnie e.s.t. uznawany jest za najbardziej wpływowy zespół jazzowy pierwszej dekady XXI wieku a album Live in Hamburg zdobył tytuł Albumu Dekady na łamach prestiżowego dziennika The Times. Podczas swojej kariery muzycznej Magnus grał z rozmaitymi szwedzkimi i międzynarodowymi zespołami, wśród których znaleźli się: Bobo Stenson, Lennart Åberg, Palle Danielsson, Svante
Thuresson, Nils Landgren, Stina Nordenstam, Peter Gullin, Steve Dobrogost, Michelle Hendricks, Benny Golson, Curtis Fuller, Mulgrew Miller, Buster Williams, Roy Hargrove, Stefon Harris, Pat Metheny, Alan Pasqua. Magnus do swoich ulubionych perkusistów zalicza: Micka Tuckera, Mitcha Mitchella, Iana Paice’a, Billy Cobhama, Roy’a Haynesa, Tony’ego Williamsa, Elvina Jonesa oraz Paula Motiana.
Jest tylu wspaniałych perkusistów, nie można ich wszystkich wymienić, pragnę jednak pamiętać o wszystkich wielkich bohaterach, na barkach których dzisiaj się wznosimy, z Baby Doddsem na czele.

Najnowszy krążek Magnusa tworzą muzycy, których znamy z dwóch wcześniejszych albumów: Andreas Hourdakis (gitary), Thobias Gabrielson (bass i klawisze) i Daniel Karlsson (piano i klawisze).
Wydawnictwo ukazało się pod szyldem wytworni Diesel Music, w której wspólnie z e.s.t., artysta rozpoczynał karierę. Parachute to osiem oryginalnych kompozycji Magnusa, na których można usłyszeć znakomitego trębacza norweskiego pochodzenia Mathiasa Eicka, znanego z wcześniejszej współpracy z Magnusem przy produkcji The Shore of Unsure.
Pomimo sukcesów, jakie artysta odniósł w solowej karierze, utrata Esbjörna Svenssona okazała się dla niego bardzo trudnym doświadczeniem i tak naprawdę dopiero muzyka pomogla mu rozjaśnić mroczne czasy.
Bardzo trudno było mi pozbierać się po śmierci Esbjörna. Czasami życie bywało znośne, ale były też momenty prawdziwej ciemności. Wiadomo, ze każdy przeżywa wzloty i upadki, ale kiedy ląduje się na samym dnie, z którego nie widać żadnego wyjścia, gdzie jesteś zupeł

Tagi w artykule:

Powiązane artykuły

polecane

newsletter

Strona JazzPRESS wykorzystuje pliki cookies. Jeżeli nie wyrażasz zgody na wykorzystywanie plików cookies, możesz w każdej chwili zablokować je, korzystając z ustawień swojej przeglądarki internetowej.

Polityka cookies i klauzula informacyjna RODO