Ten album to jedna z moich absolutnie ulubionych płyt. Nie tylko płyt Milesa Davisa, ale w zasadzie nie wyobrażam sobie życia bez tej muzyki. Takich płyt mam jedynie kilka, nie może być ich wiele, bowiem nie starczyłoby czasu na ciągłe powroty do ulubionych muzycznych fraz.

Oczywiście Miles Davis ma na swoim koncie wiele płyt bardziej znanych, takich, które po latach cały świat uznał nie tylko za muzycznie doskonałe, ale też historycznie ważne, jak choćby „Birth Of The Cool”, „Kind Of Blue”, „Bitches Brew”, czy wreszcie wszystko, co nagrał wspólnie z Gilem Evansem. Są również takie, które nieco niezauważone przeszły bez echa, a zawierają absolutnie fenomenalną muzykę, jak choćby wspominane przeze mnie niedawno wspólne nagrania Milesa Davisa z Johnem Lee Hookerem – „The Hot Spot”, monumentalne 20 płytowe wydanie wszystkich koncertów Milesa z Montreux – „The Complete Miles Davis At Montreux 1973-1991”, czy wreszcie chronologicznie całkiem bliskie dziś opisywanej płycie nagrania „The Complete Live At The Plugged Nickel 1965”, na których George’a Colemana zastąpił Wayne Shorter.

Sam Miles Davis dający w połowie lat sześćdziesiątych setki koncertów zauważył wyjątkowość tego, który zagrał 12 lutego 1964 roku w Lincoln Center Philharmonic Hall w Nowym Jorku. W wielu wydaniach płyty cytowana jest jego wypowiedź z okresu postprodukcji materiału – „We just blew off that place that night. It was a motherfucker the way everybody played – and I mean everybody”. Może chciał przy okazji trochę obronić Goerge’a Colemana, który z pewnością nie był jego ulubionym saksofonistą?

W sumie to jednak nie saksofon jest na tej płycie najważniejszy. Miles tego wieczora sięgnął absolutnych szczytów swoich muzycznych możliwości. Moim zdaniem nikt nigdy wcześniej, ani później nie zagrał na trąbce tak genialnego koncertu. I chyba już nigdy nie zagra…

Producenci chyba nie rozpoznali od razu wyjątkowości tego nagrania, postanowili bowiem podzielić go na dwa albumy, nie zważając na kolejność wykonywanych utworów, utworzyli album z balladami – „My Funny Valentine: Miles Davis In Concert” i drugi, wydany kilka miesięcy później, cieszący się nieco mniejszym powodzeniem „Four & More”. To pozbawiło materiał dramaturgii, pozwoliło jednak trafić albumowi z balladami na listę albumów pop Billboardu i spędzić tam 9 tygodni, co było nie lada sukcesem i oznaczało, że płytą zainteresowali się słuchacze nie sięgający często po nagrania jazzowe.

Dziś bez problemu można kupić połączony materiał wydawany pod nieco przydługim tytułem „The Complete Concert 1964: My Funny Valentine + Four & More”. To najdoskonalsza wersja nagrania tego koncertu. Miles sięgnął tego wieczoru po sprawdzony koncertowy repertuar, znany słuchaczom co najmniej od kilku lat, utwory, do których lubił wracać, które przez lata doskonalił i ulepszał. Ciekawą muzyczną wycieczką jest zestawienie wykonań choćby „My Funny Valentine” z lat pięćdziesiątych z nagraniem z dzisiejszej płyty. To jednak zadanie dla muzykologów i historyków. Zdecydowanie lepiej jest zwyczajnie cieszyć się muzyką.

Ten wieczór był magiczny, nikt nie wie dlaczego, być może społeczny cel koncertu związany z walką o pełne prawa obywatelskie dla wszystkich mieszkańców USA, wyjątkowość sali, która w owym czasie nie gościła często muzyków jazzowych, poczucie młodych wtedy jeszcze Herbie Hancocka i Tony Williamsa, że może to jedyna okazja zagrania przed tak licznie zebraną publicznością? Zapewne to wszystko miało znaczenie. George Coleman, który oprócz jednej trasy po Europie z zespołem zaistniał jedynie na dwu studyjnych albumach Milesa Davisa zagrał koncert swojego życia. 12 lutego 1964 roku w Lincoln Center wydarzyło się coś niezwykłego, a dzięki nagraniom możemy wszyscy przekonać się o tym każdego dnia. Dla mnie „The Complete Concert 1964: My Funny Valentine + Four & More” to jedna z najważniejszych płyt w historii muzyki, całej muzyki…

RadioJAZZ.FM poleca!
Rafał Garszczyński
Rafal[malpa]radiojazz.fm

CD1:

1. Introduction By Mort Fega
2. My Funny Valentine
3. All Of You
4. Go-Go (Theme And Re-Introduction)
5. Stella By Starlight
6. All Blues
7. I Thought About You

CD2:

1. So What
2. Walkin'
3. Joshua
4. Go-Go (Theme And Announcement)
5. Four
6. Seven Steps To Heaven
7. There Is No Greater Love
8. Go-Go (Theme And Announcement)

Miles Davis – The Complete Concert 1964: My Funny Valentine + Four & More

Format: 2CD, Wytwórnia: Columbia, Numer: 07464488212

Miles Davis – tp, George Coleman – ts, Ron Carter – b, Herbie Hancock – p, Tony Williams – dr.